Beginilah kisahnya...
Awak masih terasa menakutkan lagi. Pengalaman menakutkan sebegini patut awak lontarkan sahaja jauh-jauh. Ketika itu awak berada di lintasan keretapi di satu wilayah terpencil tidak jauh dari Bandar A. Ah , kenapa awak tak mahu berterus-terang sahaja? Apa nama bandar itu?
Awak geleng. Awak tidak mahu ingat lagi. Ini kisah seram. Trauma. Awak meremang bulu roma jikalau awak ingat balik dongeng ini. Tetapi , hari ini selepas penat memujuk , barulah awak mahu bercerita. Berat betul jikalau awak dipaksa ingat balik ingatan semasa senja itu.
Ya. Hari itu ada beberapa ekor kelawar melayang bersahabat sekitar landasan keretapi. Entah macam mana , kelawar-kelawar itu terus jatuh ke atas wilayah lantai. Awak rasa pasti ada medan magnetik atau gangguan bunyi. Kelawar-kelawar jatuh di atas landasan keretapi.
Twuuttt , twuuttttt! Keretapi berlalu dengan pantas. Kelawar-kelawar masih bergolek-golek di atas jalan. Awak nampak keretapi berlalu. Skrap! Skrap! Skrap! Cit! Cit! Cit! Cwiittt! Bunyi kelawar mendecit. Darah terpancar di merata-rata.
Awak sedih. Awak rasa kasihan tengok kelawar-kelawar itu. Awak tak boleh buat apa-apa pun. Tengok saja. Ya , itu saja yang awak boleh buat. Tengok saja... dan awak rasa kesal.
Keretapi berlalu. Bangkai kelawar bergolek-golek. Ada yang masih hidup. Menggigil. Menggelepar! Cuba terbang. Plap! Plap! Plap! Awak terkejut! Beberapa ekor kelawar yang telah putus atau hancur kepalanya cuba terbang. Berjaya! Kelawar-kelawar malang berjaya terbang! Seekor , kemudian seekor lagi. Semakin banyak!
Kelawar-kelawar terus mengekori jejak keretapi yang gres berlalu tadi. Awak tergamam. Awak tidak kemudian makan apa-apa. Awak diam. Sehinggalah ke hari ini , gres awak beritahu kenapa awak hendak menceritakan hal ini.
Tapi , namun awak telah tidak ada lagi. Awak tidak kemudian makan. Awak tidak lena tidur. Malam-malam awak nampak kelawar tanpa kepala melayang di jendela. Awak mengadu namun tidak ada semua orang mahu yakin piawai awak. Semua orang telah anggap awak gila.
Bersemadilah. Semoga rohmu damai di sana.
SEKIAN.
Sumber asal: http://dukeamienerev.blogspot.com
Awak masih terasa menakutkan lagi. Pengalaman menakutkan sebegini patut awak lontarkan sahaja jauh-jauh. Ketika itu awak berada di lintasan keretapi di satu wilayah terpencil tidak jauh dari Bandar A. Ah , kenapa awak tak mahu berterus-terang sahaja? Apa nama bandar itu?
Awak geleng. Awak tidak mahu ingat lagi. Ini kisah seram. Trauma. Awak meremang bulu roma jikalau awak ingat balik dongeng ini. Tetapi , hari ini selepas penat memujuk , barulah awak mahu bercerita. Berat betul jikalau awak dipaksa ingat balik ingatan semasa senja itu.
Ya. Hari itu ada beberapa ekor kelawar melayang bersahabat sekitar landasan keretapi. Entah macam mana , kelawar-kelawar itu terus jatuh ke atas wilayah lantai. Awak rasa pasti ada medan magnetik atau gangguan bunyi. Kelawar-kelawar jatuh di atas landasan keretapi.
Twuuttt , twuuttttt! Keretapi berlalu dengan pantas. Kelawar-kelawar masih bergolek-golek di atas jalan. Awak nampak keretapi berlalu. Skrap! Skrap! Skrap! Cit! Cit! Cit! Cwiittt! Bunyi kelawar mendecit. Darah terpancar di merata-rata.
Awak sedih. Awak rasa kasihan tengok kelawar-kelawar itu. Awak tak boleh buat apa-apa pun. Tengok saja. Ya , itu saja yang awak boleh buat. Tengok saja... dan awak rasa kesal.
Keretapi berlalu. Bangkai kelawar bergolek-golek. Ada yang masih hidup. Menggigil. Menggelepar! Cuba terbang. Plap! Plap! Plap! Awak terkejut! Beberapa ekor kelawar yang telah putus atau hancur kepalanya cuba terbang. Berjaya! Kelawar-kelawar malang berjaya terbang! Seekor , kemudian seekor lagi. Semakin banyak!
Kelawar-kelawar terus mengekori jejak keretapi yang gres berlalu tadi. Awak tergamam. Awak tidak kemudian makan apa-apa. Awak diam. Sehinggalah ke hari ini , gres awak beritahu kenapa awak hendak menceritakan hal ini.
Tapi , namun awak telah tidak ada lagi. Awak tidak kemudian makan. Awak tidak lena tidur. Malam-malam awak nampak kelawar tanpa kepala melayang di jendela. Awak mengadu namun tidak ada semua orang mahu yakin piawai awak. Semua orang telah anggap awak gila.
Bersemadilah. Semoga rohmu damai di sana.
SEKIAN.
Sumber asal: http://dukeamienerev.blogspot.com
Advertisement
Baca juga:
Advertisement
EmoticonEmoticon